Al meer dan 50 jaar benadert leo van Griensven de wetenschap met passie en heeft hij belangrijke bijdragen geleverd als hoogleraar, onderzoeker, spreker, wetenschapper, teler en meer recentelijk als mede-eigenaar en directeur Onderzoek voor Fungivital and Mushrooms4Health B.V. Hij schrijft zijn goede gezondheid en vitaliteit gedeeltelijk toe aan een paddenstoel die hij al tientallen jaren bestudeert en consumeert: Agaricus Blazei Murill. Hij woont met zijn vrouw al 50 jaar in het zuiden van Nederland en blijft actief bezig met wetenschappelijk onderzoek naar medicinale paddenstoelen.

Sinds 2014 is hij lid van de redactieraad van het eerste wetenschappelijke tijdschrift in medicinale paddestoelen – het International Journal of Medicinal Mushrooms (IJMM). Hij heeft meer dan 40 artikelen gepubliceerd op het gebied van medicinale paddenstoelen, waaronder. Het werk van Dr. Leo is opgenomen in verschillende vooraanstaande tijdschriften, waaronder PLoS One, Molecules, Food & Function, Food Research International, Carbohydrate Polymers, Journal of Bioenergetics and Biomembranes en Food Chemistry. Een lijst van zijn 100+ onderzoeksbijdragen, publicaties en boeken is hier online te vinden.

Leo begon zijn academische loopbaan aan Wageningen Universiteit in 1959. In 1966 studeerde hij af met een graad in fytopathologie, met als hoofdvak virologie en als bijvak biochemie en colloïdchemie. Toen bestond er nog geen wetenschap als moleculaire biologie. In 1962 werkte hij als student-stagiair in het Virology Lab aan de Purdue University in West Lafayette, Indiana. Vervolgens deed hij in 1969-1970 zijn postdoctoraal onderzoek naar experimenteel leukemie-onderzoek in het ziekenhuis St. Louis, Parijs, Frankrijk. Daarna zette hij zijn werk aan experimenteel leukemie-onderzoek voort als gasthoogleraar aan het Salk Institute gedurende 2 jaar (1977-1979), in San Diego, Californië, en werkte hij ook als adviseur bij het opzetten van de champignonteelt in India en Indonesië.

Vervolgens promoveerde hij in 1970 aan Wageningen Universiteit met een PhD. Hij bestudeerde de replicatie van het RNA van een 2-componenten plantenvirus. RNA-replicatie was erg nieuw in plantenvirologie; het enige eerdere onderzoek naar de replicatie van viraal RNA werd gedaan door Sol Spiegelman en Charles Weissman met behulp van Qβ- en MS-2-bacteriofagen. Het was een fascinerende tijd omdat dit een nieuw gebied van biologie was – echt het vroege begin van de moleculaire biologie.

In 1969 werkte Leo bij de Rotterdamse Medische School (nu Erasmus Universiteit genoemd) en werd hij voor een jaar naar Parijs gestuurd om meer te leren over oncogene virussen. Daarna keerde hij terug naar de Rotterdamse Medische School, en zijn eerste taak was het opzetten van een experimentele pathologie-eenheid op de afdeling Pathologie onder leiding van professor Marco J. De Vries, die een expert was in graft-versus-host-processen die optreden bij patiënten na orgaantransplantatie en die betrokken was bij vroege beenmergtransplantaties om verschillende immuunziekten te genezen. Afwijzing processen, tumorgroei en virale ziekten waren enkele van de redenen waarom het belangrijk was om de effecten van verschillende oncogene RNA-virussen op hematopoëtische stamcellen te bestuderen. Een van de waargenomen effecten was dat apoptose verantwoordelijk was voor het verdwijnen van embryo’s van muizen die tijdens de zwangerschap met het leukemogene Rauscher-virus waren geïnfecteerd.

Van 1977 tot 1979 werkte Dr. Leo ook als gast wetenschapper aan het Salk Instituut met Marguerite Vogt en Inder Verma aan het kwaadaardige catarrale koortsvirus van muizen. Deze virussen waren natuurlijke recombinanten van wilde muizen virussen die leukemie veroorzaakten bij inteelt laboratoriummuizen en hadden blijkbaar evolutionaire genetische informatie voor tumorgroei opgepikt en gecombineerd met soortspecifieke informatie voor infectie en replicatie. Dr. Leo beschouwt dit als de meest fascinerende periode van zijn wetenschappelijke leven. Zijn werk leverde interessante gegevens op over de rol van xenotropic virussen en de recombinanten met het reguliere Moloney-leukemie virus dat gewoonlijk T-cellymfoom induceerde, maar in de combinatie een erytroïde leukemie veroorzaakte.

Dr. Leo was vervolgens van 1981 tot 2001 in dienst van het Nederlandse Ministerie van Landbouw als directeur van het Paddenstoelen Proefstation. Daar richtte hij eind jaren tachtig en negentig het meest geavanceerde instituut voor eetbare paddestoelen op, dat een wereldwijd commercieel succes werd dankzij de exploitatie van “kwekersrechten” op ‘s werelds eerste ingeteelde witte-champignonsoort, Horst-U1, gecreëerd door Dr. Gerda Fritsche. Terwijl hij voor het ministerie van Landbouw werkte, werkte hij (1986-1987) ook als directeur om het National Institute for Plant Race Research en het National Institute for Seed Control samen te voegen.

Van 1988 tot 2003 was hij buitengewoon hoogleraar toegepaste mycologie aan de Radboud Universiteit Nijmegen in Nederland, in welke hoedanigheid hij een aantal intelligente PhD-studenten begeleidde bij het behalen van hun doctoraat. Het onderzoek was gewijd aan alle aspecten van de champignonteelt, inclusief de methoden voor het binnenshuis composteren. Samen met zijn studenten bestudeerden ze verschillende metabole routes die werden geïnduceerd door het afbreken van lignocellulose. Plagen en ziekten werden bestudeerd, gevolgd door studies van morfologie en ontwikkeling en, het belangrijkste, de genetische aspecten van de champignon, Agaricus bisporus, wat leidde tot het benadrukken van significante eigenschappen van de paddenstoel.

Van 2001 tot heden is Dr. Leo gast wetenschapper geweest bij Plant Research International van Wageningen University en heeft hij 2 facetten van zijn eerdere expertise op het gebied van medicinale paddenstoelen gecombineerd. Hij is tevens mede-eigenaar en directeur Research for Fungivital en Mushrooms4Health BV, gevestigd in Nederland.